คำพูดของหลี่ชิงนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว เพียงแต่ถือโอกาสนี้พูดออกมาเท่านั้น
นี่คือเงื่อนไขที่เขาตัดสินใจจะอยู่กับอู๋ ซิงซิง และเป็นหลักการที่เขาจะยึดถือต่อไป
จะขาดใครไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว!
จะปล่อยให้ใครหนีไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว!
นอกเสียจากว่า ในอนาคตเขาไม่มีความสามารถพอที่จะรับมือกับเรื่องนี้ และปกป้องผู้หญิงเหล่านี้ที่อยู่ข้างกายเขาไม่ได้
หานเหม่ยดูไม่พอใจ แต่เมื่อเหลือบมองเทียนเยว่อ๋อแล้วก็หุบปากเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา
ผ่านไปสักพัก เธอจึงพูดเรียบๆว่า "ฉันบอกเธอไปนานแล้ว ให้พวกเธอลองคบกันดูก่อน"
"เรื่องนี้ฉันไม่เป็นไร แต่มันไม่ยุติธรรมกับเยว่อ๋อ แต่นี่ก็เป็นเพราะเธอเองที่ไม่ยอมแต่งงานกับเธอ"
"ดังนั้น เธอก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ ฉันจะไม่บังคับเธอ"
"ฉันรู้ว่าฉันมีผู้ชายอย่างเธอก็พอแล้ว ฉันไม่ต้องการการแต่งงานอะไรหรอก!" เทียนเยว่อ๋อยักไหล่พูด
หลี่ชิงรู้สึกหงุดหงิดมาก "ทำไมพวกเธอถึงไม่ยอมฟังความเห็นของฉันบ้างล่ะ?"
"จะฟังความเห็นอะไรล่ะ? ไปกัน พวกเราไปเดินเที่ยวบนเขากันดีกว่า แล้วค่อยกลับมากินข้าว" เทียนเยว่อ๋อพูด
