เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากบันได
ตามมาด้วยยู่หลานในชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อน มือถือถุงยามาปรากฏที่หน้าประตู
เมื่อเห็นหลี่ชิงอยู่ในห้องด้วย เธอร้องอุทานเบาๆ ถามว่า "ชิงจื่อ เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"เพิ่งมาได้ไม่นาน พี่สะใภ้ให้ผมมาดูซิ่งซิ่ง"
หลี่ชิงพูดอย่างใจเย็น พร้อมส่งสายตาเร่าร้อนไปให้ยู่หลาน
ใบหน้างามของยู่หลานแดงระเรื่อขึ้นมา รีบทำใจให้สงบแล้วพูดว่า "อย่างนั้นเหรอ นั่งก่อนนะ ฉันจะหายาให้ซิ่งซิ่งแล้วชงน้ำชาให้"
"ไม่เป็นไรครับ เราเป็นคนกันเอง ป้าไม่ต้องลำบากหรอก" หลี่ชิงยิ้มพูด
"ป้าครับ หมอว่ายังไงบ้าง?" หลี่ชิงถามต่อ
ยู่หลานมองอู๋ ซิงซิงที่ห่มผ้าห่มมิดชิดเหลือแต่หัวโผล่ออกมา ถอนหายใจเบาๆ พูดว่า "ร่างกายยังอ่อนแอเกินไป หมอบอกว่าต้องบำรุงให้ดีๆ"
"หมอในหมู่บ้านฝีมือก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฉันคิดว่าพรุ่งนี้ถ้าซิ่งซิ่งดีขึ้นหน่อย จะพาไปตรวจที่อำเภออีกที แค่เป็นลมแดดยังเป็นขนาดนี้ ถ้าเป็นหวัดหนักๆ คงต้องนอนโรงพยาบาลแน่ๆ"
หลี่ชิงได้ยินแล้วพูดว่า "ป้าครับ ผมต้องไปอำเภอทุกวันอยู่แล้ว พรุ่งนี้ให้ผมพาไปเองดีกว่า"
"แต่...จะไม่รบกวนธุระของเธอเหรอ?" ยู่หลานถามอย่างกังวล
