ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงจากเก่าสู่ใหม่ ย่อมต้องมีปัญหาเกิดขึ้นบ้างเป็นธรรมดา
หลี่ชิงเคยเห็นเรื่องแบบนี้มามากแล้ว จึงรู้สึกเฉยๆ ไม่มีอะไรต้องตื่นตระหนกตกใจ
แต่ดูจากท่าทางการทำงานของฉินเหวินจวิน เขาไม่ค่อยมั่นใจในการทำงานของเธอเท่าไหร่
ต่อไปคงหลีกเลี่ยงปัญหายุ่งยากไม่ได้
แม้จะเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ แต่เรื่องราวก็ซับซ้อน ไม่ใช่แค่ตะโกนสั่งข่มขู่แล้วทุกอย่างจะราบรื่น ชาวบ้านส่วนใหญ่ดื้อเหมือนวัว ต้องค่อยๆ พูดจาโน้มน้าว
หลังออกจากที่ทำการหมู่บ้าน หลี่ชิงเดินเรื่อยๆ ไปที่ร้านขายของชำของป้าซ่ายหลี่
"ป้าครับ!"
หลี่ชิงเข้าไปแล้วไม่เห็นคน จึงตะโกนเรียกเข้าไปข้างใน
"เอ้า มาแล้ว"
ป้าซ่ายหลี่ตอบพร้อมกับคาบกิ๊บติดผม กำลังมวนผมเดินออกมาจากด้านใน
เธอสวมเสื้อแขนสั้นคอวีสีดำลายดอกไม้เล็กๆ เสื้อกล้ามสีขาวด้านในเห็นลางๆ
ที่คอเสื้อเปิด เผยให้เห็นความขาวอวบอิ่มครึ่งหนึ่ง บีบเป็นร่องลึกจนมองไม่เห็นก้น
หลี่ชิงกลืนน้ำลาย มองซ้ายมองขวา แล้วสอดมือเข้าไปในร่องนั้น
เนียนลื่น นุ่มนวล ให้ความอบอุ่นในวันที่อากาศร้อนจัด
ป้าซ่ายหลี่ดวงตาเป็นประกายวาววับ รีบผงกศีรษะไปทางนอก แล้วปัดมือหลี่ชิงออก
