หานเหม่ยเดินออกมาจากร้านขายของชำ "ชินจือซูมีธุระอะไรกับคุณหรือคะ?"
"ตอนนี้ชาวบ้านไม่ค่อยเชื่อฟังเธอแล้ว เธอเลยอยากให้ผมช่วยเรียกคนมาประชุม" หลี่ชิงนั่งลงที่โต๊ะหิน "ผมถามดูแล้วถึงรู้ว่า เธออยากทำโครงการของหมู่บ้านเพื่อช่วยเหลือครอบครัวยากจน"
"เรื่องนี้ฉันก็รู้นะ เธอพูดมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้า คุณตกลงช่วยเหรอ?" หานเหม่ยถาม
หลี่ชิงก้มหน้าพูด "ผมไม่ใช่แค่ตกลง แต่ยังพาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วย"
"หมายความว่ายังไงคะ?" หานเหม่ยถามด้วยความตกใจ
หลี่ชิงถอนหายใจเบาๆ แล้วเล่ารายละเอียดเรื่องที่คุยกับฉินเหวินจวินให้หานเหม่ยฟัง
"อะไรนะ? คุณนี่...จริงๆ แล้วเธอก็เป็นคนดีนะ แค่ดูเหมือนไม่เก่งเรื่องการเข้าสังคม หลังจากมาอยู่ที่หมู่บ้าน เธอคงอยากให้ทุกคนเกรงใจ เลยทำหน้าเคร่งตลอด" หานเหม่ยส่ายหน้าพลางยิ้มขื่นเมื่อได้ยินว่าหลี่ชิงด่าจนฉินเหวินจวินร้องไห้
จากนั้นเธอก็พูดด้วยความกังวล "แต่ตอนนี้คุณรับงานใหญ่แบบนี้มา จะไหวเหรอ?"
หลี่ชิงคิดสักครู่แล้วยิ้ม "ถือโอกาสนี้ลองดูสักตั้ง น่าจะไม่มีปัญหา"
