ความคิดที่จะแก้แค้นเลขาธิการโจวลุกโชนขึ้นในใจของหลี่ชิงราวกับไฟป่า
หลังจากเดินวนรอบตึกสองรอบ สายตาของหลี่ชิงก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาทันที
เขานึกถึงหลุอี้ฝูเหริน!
เลขาธิการโจวหลอกใช้เขา งั้นเขาก็จะจัดการหลุอี้ฝูเหริน ทำให้ไอ้นามสกุลโจวนั่นต้องกลายเป็นสามีนอกใจอย่างจัง ๆ
คิดถึงตรงนี้ หลี่ชิงก็ขี่รถสามล้อตรงไปที่โรงพยาบาล
หากต้องการทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ ตอนนี้เขาจำเป็นต้องผ่านซวี เคอเฉิง
มีคนไข้นั่งกระจัดกระจายอยู่บนม้านั่งยาวหน้าห้องตรวจสูตินรีเวช
หลี่ชิงรออยู่ข้างนอกสักพัก รอจนคนไข้ออกไปหมดแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องตรวจ
"ใบนัดมา"
ซวี เคอเฉิงก้มหน้าเขียนอะไรบางอย่างอยู่ พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา
"ผมเข้ามาทางหลังไม่ได้นัด" หลี่ชิงพูด
ซวี เคอเฉิงได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้น
พอเห็นว่าเป็นหลี่ชิง ดวงตาก็เปล่งประกายดีใจ "มาตรงเวลาเลยนะ? วันนี้ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย ไม่รังเกียจใช่ไหม?"
"จะรังเกียจได้ยังไง เธอแบบไหนฉันก็อยากจะเข้าออกเจ็ดครั้งทั้งนั้น!" หลี่ชิงขยิบตาพูด
ซวี เคอเฉิงเอามือปิดปากหัวเราะคิกคัก หัวเราะจนร่างสั่นไหว ทำให้สองก้อนนั่นกระเพื่อมไปมา
"ไม่กลัวกลิ่นตัวฉันรมควันเหรอ?"
