หลังจากความสุขสุดยอด หานเหม่ยเหมือนเจ้าสาวใหม่ที่เขินอายช่วยหลี่ชิงทำความสะอาดร่างกาย
"ตอนนี้สบายดีแล้วใช่ไหม?" เธอถามอย่างหงุดหงิด
"ยังเลย!" หลี่ชิงหัวเราะเบาๆ "ผมยังไม่ได้เข้าไปในตัวพี่สะใภ้เลย"
"ช่างโลภจริงๆ งั้นให้กอดแทนได้ไหม?" หานเหม่ยพูดอย่างกระเง้ากระงอด "ฉันรู้นะว่าเธอทำกับเทียนเยว่อ๋อกี่ครั้ง รอให้เธอฝึกฝนจนพร้อม คุ้นเคยกับการกระตุ้นจากผู้หญิงปกติแล้ว ฉันจะให้"
"ฉันไม่ได้จะหนีไปไหนสักหน่อย ดูสิว่าเธอใจร้อนขนาดไหน!"
"ถึงจะไม่หนี แต่ผมก็อยากให้พี่สะใภ้เป็นผู้หญิงของผม" หลี่ชิงนอนอยู่ในอ้อมกอดของหานเหม่ย พูดเสียงทุ้มต่ำ
ทั้งสองเปลือยกายกอดกันบนเตียง เงียบสงบชื่นชมช่วงเวลาสั้นๆ นี้
คำพูดของหลี่ชิงทำให้หานเหม่ยเหม่อลอยอีกครั้ง "นอนแค่สิบนาทีนะ ดึกแล้ว เธอต้องกลับแล้ว"
"ขอครึ่งชั่วโมงเถอะ เพิ่งสามทุ่มเอง ไม่เป็นไรหรอก" หลี่ชิงต่อรอง
ลมอสูรที่อาจพัดขึ้นในหมู่บ้านได้ทุกเมื่อ ทำให้หลี่ชิงต้องคำนวณเวลาอย่างละเอียดแม้แต่สิบห้าถึงยี่สิบนาที
นึกแล้วก็โมโห
แต่ก็ช่วยไม่ได้ เขาต้องคิดถึงหานเหม่ย
ไม่มีใครรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครเห็นเขาออกจากบ้านหานเหม่ยในยามดึก
