หลี่ชิงพาหยูไป๋เฉ่าไปที่ถนนจื่อฟู่หลู่ ซึ่งเป็นถนนที่คึกคักที่สุดในเมือง
ร้านอาหารของนายลือและบริษัทใหม่ของเขาก็อยู่บนถนนเส้นนี้
"อาจี่ ยู ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" หลี่ชิงพูดหลังจากที่หยูไป๋เฉ่าลงจากรถ
หยูไป๋เฉ่าสะพายกระเป๋าผ้าใบขึ้นบ่า มองหลี่ชิงด้วยรอยยิ้มและถามว่า "ไปเดินเล่นด้วยกันไหม? ฉันเลี้ยงปลาย่าง มีร้านหนึ่งบนถนนนี้ที่ทำปลาห่อกระดาษอร่อยมาก"
หลี่ชิงตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล เพราะอย่างไรเสียเขาก็ไม่มีอะไรต้องทำ
"จะกินปลาย่างหรือไม่ก็ไม่เป็นไร ผมแค่อยากเดินเล่นกับอาจี่ ยู" หลี่ชิงพูดพร้อมรอยยิ้ม
ริมฝีปากที่เชิดขึ้นเล็กน้อยของหยูไป๋เฉ่าเผยรอยยิ้มบาง ๆ "งั้นไปกันเถอะ จอดรถตรงนี้ก็ได้"
หลี่ชิงล็อครถแล้วเดินขึ้นถนนพร้อมกับหยูไป๋เฉ่า
ยามเย็นบนถนนจื่อฟู่หลู่สมกับชื่อของมัน ผู้คนพลุกพล่าน ป้ายไฟนีออนเรียงรายส่องสว่างทั่วทั้งถนนด้วยสีสันสดใส
หลี่ชิงเข้าเมืองบ่อย แต่พูดตามตรง เขาไม่เคยได้เดินเล่นสบาย ๆ แบบวันนี้มาก่อน
สิ่งที่เขาคุ้นเคยมานาน เมื่อมองดูด้วยอารมณ์ที่แตกต่างในวันนี้ กลับดูเหมือนมีความใหม่เพิ่มขึ้นมา
หยูไป๋เฉ่าพาหลี่ชิงเดินชมไปเรื่อย ๆ จนถึงร้านปลาย่าง
