หลี่ชิงไม่ได้คิดจะให้อู๋ ซิงซิงขี่คอเขาเลย เขาคิดแค่จะให้เธอเหยียบหลังเขาขึ้นไป
แต่พออู๋ ซิงซิงพูดอายๆ แบบนั้น กลับทำให้หลี่ชิงนึกขึ้นมาได้
"ไม่เป็นไรหรอก มันจะเป็นอะไรไป รีบขึ้นมาเถอะ วันนี้เป็นฉากสุดท้ายแล้ว ถ้าเธอพลาดฉากนี้ก็ต้องรอโอกาสหน้านะ" หลี่ชิงพูดยุ
ใบหน้าขาวอมชมพูของอู๋ ซิงซิง เต็มไปด้วยความอายและลังเลปนกัน
"อย่าคิดมากเลย แค่ขี่คอฉันแป๊บเดียวจะเป็นอะไรไป" หลี่ชิงเร่งเร้า
"แต่ว่า..." อู๋ ซิงซิงเม้มริมฝีปากเบาๆ สายตาวูบไหว ไม่กล้ามองหลี่ชิง
หลี่ชิงเห็นท่าทางของอู๋ ซิงซิงแบบนั้น ก็ย่อตัวลงทันที พูดว่า "มาเร็วสิ"
อู๋ ซิงซิงชัดเจนว่ากังวลว่าหลี่ชิงจะสัมผัสโดนจุดนั้นของเธอ
หลังจากลังเลอยู่สามครั้ง อู๋ ซิงซิงก็เอามือกดกระโปรงไว้ ในที่สุดก็รวบรวมความกล้าขี่คอหลี่ชิง
รู้สึกถึงความอุ่นๆ ที่ท้ายทอย หลี่ชิงยิ้มมุมปากอย่างซุกซน มือทั้งสองจับขาเรียวยาวราวตะเกียบคู่นั้น "เธอจับให้มั่นๆ นะ ไม่งั้นก็อย่าขึ้นต้นไม้เลย บนนั้นอันตราย ดูแบบนี้ก็พอ"
"ตอนนี้มองเห็นแล้วใช่ไหม?"
"มองเห็นก็เห็นนะ แต่ฉัน...ฉันขึ้นต้นไม้ดีกว่า แบบนี้จะดูยังไง ถ้ามีคนเห็นจะไม่ดีเลย" อู๋ ซิงซิงพูดอย่างอาย
