อู๋ ซิงซิงเพิ่งจะเดินออกไป หลี่ชิงก็รีบคลานออกมาจากใต้ตู้เสื้อผ้าทันที
ยู่หลานนั่งอยู่ริมหน้าต่างด้วยสีหน้าเศร้าหมอง จ้องมองมือเรียวยาวของตัวเองเหม่อลอย
"ชิงจื่อ เธอได้ยินที่เขาพูดทั้งหมดใช่ไหม? เธอ...มีความคิดเห็นยังไงบ้าง?" ยู่หลานถามเสียงแผ่ว
หลี่ชิงรู้สึกอ่อนโยนขึ้นมาในใจ กอดยู่หลานเข้าไว้ในอ้อมแขน "ฉันสนใจแค่คนตรงหน้าเท่านั้น"
ยู่หลานมีความกังวลใจอย่างเข้มข้นปรากฏอยู่บนใบหน้า พูดเสียงเบาว่า "จริงๆแล้ว อู๋ ซิงซิงเป็นเด็กสาวที่ดีมาก บริสุทธิ์ น่ารัก หน้าตาสวย ถ้าเธอได้อยู่กับเขา ฉันว่ามันก็ดีนะ"
หลี่ชิงดึงกระโปรงของยู่หลานขึ้น จับน้องชายของตัวเองสอดเข้าไประหว่างขาของเธอ
เหตุการณ์เมื่อครู่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป
ยู่หลานไม่ทันได้ใส่กางเกงใน อยู่ในสภาพไม่มีอะไรปิดบังตลอดเวลาที่คุยกับอู๋ ซิงซิง
"ตอนนี้ฉันอยากอยู่กับเธอเท่านั้น" หลี่ชิงพูดเสียงทุ้ม
ยู่หลานร้องครางเบาๆ "อ๊ะ! ฉัน ฉัน...พูดจริงๆนะ"
"ถ้าเธอยอมให้อู๋ ซิงซิงมาคอยรับใช้ฉันด้วยกัน ฉันจะทำตามที่เธอบอก" หลี่ชิงพูดเสียงทุ้ม
"แบบนั้นจะได้ยังไง ถึงจะเป็นแค่คำเรียก แต่ตอนนี้เขาเรียกฉันว่าแม่นะ" ยู่หลานพูดพลางหอบหายใจ
