หลี่ชิงไปส่งสินค้าให้หยูไป๋เฉ่าที่อำเภอ
กำลังจะโทรหาพี่ชายกงเพื่อขอที่อยู่ แล้วจะไปดูด้วยกัน
แต่จู่ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากเลขาธิการโจว
"หลี่น้อย มีเวลาว่างไหม มาที่บ้านฉันหน่อย!"
โทรศัพท์ที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้หลี่ชิงรู้สึกหนักใจขึ้นมา
เลขาธิการโจวจะไม่โทรหาเขาถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ
หลี่ชิงคาดเดาว่าอาจเป็นเรื่องที่สถานีตำรวจเมื่อวาน ทำให้เลขาธิการโจวได้ยินข่าวลมอะไรมา
ถ้าเป็นโชคก็คือโชค ถ้าเป็นเคราะห์ก็หนีไม่พ้น
หลี่ชิงรวบรวมความกล้า ขับมอเตอร์ไซค์ตรงไปที่ใต้ตึกบ้านเลขาธิการโจว ถือผลไม้ที่เพิ่งซื้อมาขึ้นไปบนตึก
คนที่เปิดประตูคือหลุอี้ฝูเหริน
วันนี้เธอสวมชุดยาวสีดำ ผมรวบเรียบง่ายเหมือนเดิม ใช้คีมหนีบไว้
การแต่งตัวเรียบง่ายนี้ผสมกับการแต่งหน้าอย่างหรูหรา ทำให้เธอดูสง่างามมาก
"หลู่เจี๊ยะ"
หลี่ชิงยิ้มพลางก้มหัวทักทาย
เมื่อหลุอี้ฝูเหรินเห็นว่าเป็นหลี่ชิง ใบหน้าก็เปื้อนรอยยิ้มอ่อนโยนทันที "ชิงจื่อ เข้ามาเร็ว"
"ลุงโจวของเธอเพิ่งเข้าห้องน้ำไป เธอเข้ามานั่งก่อนนะ"
หลี่ชิงรับคำแล้วเข้าไปนั่งที่โซฟาในห้องรับแขก
หลุอี้ฝูเหรินรินน้ำแก้วหนึ่งวางตรงหน้าหลี่ชิง
