"ครูกวาน พวกเขาเป็นอะไรไปครับ ทำไมผมรู้สึกว่าพวกเขาจงใจหลบหน้าผมแบบนี้"
หลี่ชิงพูดด้วยสีหน้างุนงงถึงความสงสัยของตัวเอง
ครูกวานที่ไว้ผมสั้นประบ่าปรับแว่นตาแล้วยิ้มบางๆ พูดว่า "พวกเขาตกใจน่ะ"
"เรื่องเมื่อคืนก็ทำให้พวกเขาตกใจไม่น้อยอยู่แล้ว พอเจียงโหย่วเหว่ยกลับมาก็บอกว่าคุณก็เป็นพวกอันธพาล แถมยังโหดกว่าเขาอีก และเพราะคุณนี่แหละ เขาถึงได้ยอมจ่ายค่าเสียหายและเงินพันหยวน"
"พอคู่สามีภรรยาได้ยินแบบนี้ก็เลยกังวลใจ กลัวว่าคุณจะแก้แค้นเพราะการข่มขู่ของเจียงโหย่วเหว่ย"
"พวกเขาเห็นฉันคุยกับคุณได้ ก็เลยอยากให้ช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องนี้"
หลี่ชิงถึงกับไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เขาเป็นอันธพาลตรงไหนกัน
ก็แค่รู้จักกับนายลือกับพี่ชายกงเท่านั้นเอง
"เจียงโหย่วเหว่ยคงจะหลบหน้าผมเพราะเรื่องนี้ด้วยใช่ไหมครับ" หลี่ชิงถาม
กวานหลินส่ายหน้าพลางหัวเราะเบาๆ "เก้าในสิบส่วนเลยล่ะ"
หลี่ชิงถึงกับพูดไม่ออก
เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองถูกใส่ร้ายจริงๆ
และยังมีปัญหาแฝงที่ไม่เล็กด้วย
