หลังจากที่หลี่ชิงคุยกับซวี เคอเฉิงสักพัก เขาก็ไปส่งของวันนี้ที่ร้านของหยูไป๋เฉ่า
ช่วงนี้ใบอ่อนเหวิน กวานมีปริมาณแค่สี่ห้าสิบกิโลกรัมเท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าปริมาณลดลงทุกวัน
ตอนที่หลี่ชิงไปถึงโกดัง หยูไป๋เฉ่ากำลังสระผมอยู่หน้าโกดังพอดี
เธอสวมเสื้อสายเดี่ยวสีขาวนวล เผยให้เห็นเอวเกือบทั้งหมด ส่วนด้านล่างสวมกางเกงขายาวทรงหลวมสไตล์จีนโบราณ ดูทั้งสง่างามและเซ็กซี่
เอวบางอ้อนแอ้นและสะโพกกลมกลึงของเธอช่างดูยั่วยวนเหลือเกิน
เมื่อกี้ยังคุยกับซวี เคอเฉิงเรื่องจัดการกับหลุอี้ฝูเหริน แต่พอเห็นภาพตรงหน้า หลี่ชิงก็รู้สึกร้อนวูบวาบในอก สายตาเขาจับจ้องจนแทบจะละไม่ได้
"ขอบกางเกงในเธอโผล่ออกมาแล้ว!"
หลี่ชิงแซวเล่น มือค่อยๆ ยกขึ้นเตรียมจะลองสัมผัสดูว่าสะโพกนั้นนุ่มนิ่มแค่ไหน
ตอนที่มือเขากำลังจะแตะถูก จู่ๆ ก็มีร่างอรชรเดินออกมาจากในโกดัง
"มาแล้วเหรอ!" หยูไป๋เฉ่าถือแตงโมชิ้นหนึ่ง สายตามองไปที่มือขวาที่ยกค้างของหลี่ชิง
หลี่ชิงรีบมองผู้หญิงที่เขาเข้าใจผิดว่าเป็นหยูไป๋เฉ่าแวบหนึ่ง แล้วรีบชักมือกลับเร็วปานสายฟ้า
แม่เจ้า!
เกือบจะตบผิดคนแล้ว
"คนนี้...เป็น..." หลี่ชิงถามอย่างเก้อเขิน
