"ขอโทษพี่ลี่เดี๋ยวนี้!"
พี่กงลุกพรวดขึ้นตบโต๊ะ ตวาดด้วยความโกรธ
หลี่ชิงไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ในใจก็รู้สึกหวั่นๆ อยู่บ้าง
แต่เขารู้ว่าตอนนี้ห้ามแสดงความอ่อนแอเด็ดขาด ไม่งั้นต่อไปจะยิ่งยากที่จะได้รับความเคารพนับถือ
เขายิ้มแล้วพูดว่า "พี่กง เรื่องขอโทษนั้นไม่จำเป็นหรอกครับ ผมเพิ่งมาใหม่ ยังไม่คุ้นเคยกับทุกคน ที่พวกเขาไม่ไว้ใจผมก็เป็นเรื่องปกติ ว่าจะเป็นม้าหรือล่อ เราก็ต้องลองดูกันก่อน"
พี่กงมองหลี่ชิง ในดวงตามีประกายบางอย่างวาบขึ้นมา
อายุยังน้อยแต่มีไหวพริบดีนี่ ไม่แปลกที่นายลือให้ความสำคัญ
คำพูดนี้ฟังดูเบาๆ แต่แฝงความหมายลึกซึ้ง
"ไอ้บ้าเอ๊ย พี่ลี่ไม่ให้แกขอโทษ แกก็ไม่ขอโทษจริงๆ เหรอ? ขอโทษเดี๋ยวนี้!" พี่กงตวาด
หนุ่มหน้ากลมงงๆ เขาพึมพำเบาๆ ว่า "พี่กง พี่ลี่ก็บอกแล้วนี่ครับ แล้วทำไมพี่ยังจะให้ผม..."
"จะขอโทษหรือไม่ก็ไสหัวออกไป" พี่กงตวาดเสียงดัง
คราวนี้เขาโกรธจริงๆ แล้ว
เมื่อเทียบกับหลี่ชิง ลูกน้องพวกนี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ
ไม่มีไหวพริบเอาซะเลย
