เมื่อหลี่ชิงกลับถึงบ้าน ลานบ้านเงียบสงัด
ในขณะที่เขาคิดว่าหานเหม่ยและเทียนเยว่อ๋อกลับไปแล้ว เสียงกระซิบกระซาบก็ดังมาจากห้องโถง
หลี่ชิงเปิดม่านประตูเดินเข้าไป
เห็นหานเหม่ยและเทียนเยว่อ๋อนอนคว่ำอยู่บนเตียงของเขาทั้งซ้ายและขวา กำลังกระซิบกระซาบกันอยู่
มองจากด้านหลัง ขาเรียวงามและก้นกลมกลึงทั้งสองข้างเผยให้เห็นอย่างชัดเจน
ความงามของทั้งสองคนนั้นพอๆ กัน แต่ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
เทียนเยว่อ๋อค่อนข้างอวบ มีเนื้อมากกว่า ดูอวบอิ่มน่าหลงใหล
หานเหม่ยเมื่อเทียบกันแล้วดูผอมกว่าเล็กน้อย
แต่รูปทรงของก้นกลับสวยงามกว่า ราวกับลูกพีชที่สุกงอม ชวนให้หลงใหลเป็นพิเศษ
ในขณะที่เขาอดใจไม่ไหวกำลังจะยื่นมือไปจับทั้งซ้ายและขวา หานเหม่ยและเทียนเยว่อ๋อก็หันมาพร้อมกัน
"กลับมาก็ไม่พูดอะไรสักคำ ข้าวก็จะเย็นแล้ว" หานเหม่ยบ่นอย่างไม่พอใจ
เทียนเยว่อ๋อดวงตาเต็มไปด้วยเสน่ห์ ยิ้มพลางพูดว่า "เขาน่ะ คงแอบมองพวกเราอยู่ข้างหลังแน่ๆ"
หลี่ชิงรู้สึกเขินอาย เกาศีรษะ
เทียนเยว่อ๋อช่างเข้าใจเขาจริงๆ
ใบหน้าของหานเหม่ยแดงเรื่อเล็กน้อย "ไม่เคยจริงจังสักวัน คิดแต่เรื่องพวกนั้น"
