เมื่อหลี่ชิงที่เพิ่งมาตอนเช้า กลับมาอีกครั้งพร้อมกับใบว่านหางจระเข้เจ็ดสิบกว่ากิโล
หยูไป๋เฉ่าถึงกับตกใจ
"นี่นายตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม ไปหามาได้เยอะขนาดนี้จากที่ไหน"
เธอลูบอกที่กำลังสั่นระริกด้วยความตกใจพลางถาม
หลี่ชิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แต่ก็ตอบตามตรงว่า "จริงๆ แล้วสามารถขนมาครั้งเดียวได้ แต่ทุนไม่พอ เลยต้องแบ่งจ่ายเงินให้เขาสองครั้ง"
"ตามอัตราที่นายทำ เป้าหมายสามร้อยกิโลต่อเดือนดูเหมือนจะง่ายมาก ฉันคงต้องเตรียมตัวให้เร็วหน่อยแล้ว" สายตาของหยูไป๋เฉ่าเหมือนตะขอที่กวาดมองไปทั่วตัวหลี่ชิง เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนอย่างไม่ปิดบัง
"ต้องเตรียมอะไรล่ะ ไม่ว่าจะนอน คว่ำ หรือโก้งโค้ง ฉันทำได้หมด" หลี่ชิงพูดพร้อมรอยยิ้มซุกซน
"ฉันชอบคุกเข่า" ใบหน้าของหยูไป๋เฉ่าแดงระเรื่อ ท่าทางอายๆ โกรธๆ นั้นชวนให้หลงใหลเป็นพิเศษ
"แบบไหนก็ได้ ฉันชอบทั้งนั้น" หลี่ชิงพูดพลางจ้องมองอย่างกล้าหาญ
หยูไป๋เฉ่าไม่เพียงไม่ปฏิเสธ แต่ยังยื่นสองก้อนอวบอิ่มนั่นออกมา "สวยไหม"
"จะสวยหรือไม่สวย ต้องได้สัมผัสถึงจะรู้ แค่มองไม่เห็นหรอก" หลี่ชิงพูด
