หลังจากที่หลี่ชิงและยู่หลานมีความสัมพันธ์กันเป็นครั้งที่สอง ก็เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว
ทั้งสองคนเหนื่อยจนแทบจะกลายเป็นก้อนโคลน ไม่อยากขยับตัวเลย
"ชิงจื่อ ฉันต้องไปอาบน้ำแล้วล่ะ นายทำเยอะมากเลย ฉันรู้สึกว่ามันเต็มไปหมดแล้ว"
ยู่หลานพักสักครู่แล้วลุกขึ้นพูด
ความเหนื่อยล้าที่มากเกินไปทำให้เธอมีเหงื่อไหลทั่วตัว ราวกับเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ
หลี่ชิงยิ้มอย่างซุกซน ยังคงลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มของยู่หลานอย่างหลงใหล
"ป้าครับ คราวหน้าผมจะพยายามทำให้เต็มเลย!"
ยู่หลานเอามือทั้งสองข้างโอบกอดศีรษะของหลี่ชิง แนบไว้กับหน้าอกของเธอ "ฉันชอบแบบนั้นมากเลย"
ความนุ่มนวลบนแก้มและคำพูดที่จริงใจเป็นพิเศษของยู่หลาน ทำให้หลี่ชิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้งในทันที
คำพูดที่กระตุ้นอารมณ์แบบนี้ ยู่หลานพูดออกมาอย่างจริงจัง สำหรับหลี่ชิงแล้วมันเหมือนยาปลุกกำหนัดเลยทีเดียว
แต่ครั้งนี้ เขาเหนื่อยจนไม่มีแรงจะขยับตัวจริงๆ
"ไปกันเถอะ ไปอาบน้ำกัน" ยู่หลานพูดอย่างอ่อนโยน
หลี่ชิงถูกพยุงลงจากเตียง แต่พอเท้าแตะพื้น ยู่หลานกลับขาอ่อน
เธอยิ้มอย่างเขินอาย "ขาอ่อนไปหมด ชิงจื่อเก่งเกินไปแล้ว"
