"ที่จริงผมไม่น่าจะเป็นขนาดนี้ แต่ไม่คิดว่าในกลุ่มคนที่หูโหยวอวี๋จ้างมามีพวกวัยรุ่นที่ไม่รู้จักหนักเบาอยู่หลายคน ดูเหมือนจะมีเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วย ตอนที่ต่อสู้กันพวกเด็กพวกนั้นชักมีดออกมา ผมไม่ทันระวังเลยโดนแทงไปหลายที แต่ก็เป็นแค่แผลเล็กน้อย ดูแล้วอาจจะดูหนัก แต่พักสักหลายวันก็หาย"
เพื่อไม่ให้หานเหม่ยและเทียนเยว่อ๋อต้องกังวลใจ หลี่ชิงจึงพยายามพูดให้เรื่องดูเบาลง
"แล้วคนที่นายจ้างมาล่ะ?" น้ำตาของหานเหม่ยเริ่มหยุดไหลบ้างแล้ว แต่ก็ยังเห็นได้ชัดว่าเธอยังโกรธอยู่
"บันทึกหลักฐาน แล้วก็ช่วยผม" หลี่ชิงยิ้มบางๆ พูด
"ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาช่วยผมในจังหวะสำคัญ คราวนี้ผมคงแย่จริงๆ"
"ตอนนี้หูโหยวอวี๋ถูกจับเข้าคุกแล้ว อย่างน้อยเรื่องก็จบลงชั่วคราว ตำรวจที่มาหาผมบอกว่าหูโหยวอวี๋ต้องติดคุกประมาณห้าปี"
เทียนเยว่อ๋อแค่นเสียงหึ "ห้าปี พอดีให้ไอ้แก่นั่นได้ชิมรสชาติบ้าง พอออกมาจากคุก เมียสาวจ๋าของมันคงเป็นของคนอื่นไปแล้ว ไอ้คนไร้จิตสำนึก สมควรแล้ว!"
หลี่ชิงก้มหน้าลง แอบลูบจมูกเบาๆ
ตอนนี้ยู่หลานถูกเขา...นอนด้วยไปแล้ว
