คำพูดที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของหลี่ชิง ทำให้ยู่หลานรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงกังวลอยู่
"ชิงจื่อ การออกจากหมู่บ้านชั่วคราวเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด หูโหยวอวี๋สองปีที่ผ่านมาธุรกิจขยายตัว รู้จักคนมากมาย ถ้าเขาตั้งใจจะทำร้ายเธอจริงๆ เธอก็สู้เขาไม่ได้หรอก"
หลี่ชิงยิ้มพลางพูดเสียงนุ่มนวล "ป้าไม่ต้องห่วงนะครับ ผมรู้ว่าต้องทำอย่างไร"
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นไปหยิบไอโอดีนและสำลีจากตู้
"พี่สะใภ้ครับ ผมจะทำแผลให้พี่ก่อนนะ"
ยู่หลานเห็นว่าห้ามหลี่ชิงไม่ได้ จึงได้แต่ตอบรับอย่างจำใจ แล้วเงยหน้าให้หลี่ชิงทายา
บาดแผลบนใบหน้าของยู่หลานไม่มากนัก แต่รอยช้ำเห็นได้ชัดเจน
หลี่ชิงค่อยๆ ทายาให้ยู่หลานอย่างระมัดระวัง พลางชื่นชมใบหน้าอันงดงามนั้น
ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ถ้าอยู่ในครอบครัวอื่น คงจะได้รับการทะนุถนอมมากกว่านี้
มองริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มนั้น เขาอดใจไม่ไหวโน้มตัวลงไป
ยู่หลานครางเบาๆ แล้วโผเข้ากอดหลี่ชิงทันที
เธอริเริ่มก่อนอย่างกระตือรือร้น สอดลิ้นเข้าไปในปากของหลี่ชิง
