หลี่ชิงเร่งความเร็วขึ้นทันที ราวกับม้าพยศที่หลุดจากบังเหียน
ครู่ต่อมา เขาก็หยุดลงอย่างฉับพลัน ก้มลงดูดเม็ดองุ่นน้อยที่ตั้งตระหง่านอยู่
"ป้า เสี่ยวเหว่ยเคยทำแบบนี้กับป้าหรือเปล่า?"
การเบรกกะทันหันหลังจากขับเคลื่อนด้วยความเร็วสูง ทำให้ยู่หลานหน้าแดงก่ำในทันที
"อ๊ะ!"
เธอร้องเสียงแหลม ดังลั่น
ร่างกายสั่นเทิ้มราวกับถูกไฟฟ้าช็อต เหงื่อไหลโซมกาย
หลี่ชิงรู้สึกได้ชัดเจนว่ามีกระแสอุ่นๆ ห่อหุ้มอวัยวะของเขาไว้ แล้วพุ่งทะลักออกมาจากข้างใน
"ตอนที่ทำฉัน ยังจะดูถูกฉันด้วยหรือ?" หลังจากที่เสียงหายใจหอบของยู่หลานสงบลง เธอกัดริมฝีปากแดงฉ่ำ จ้องมองหลี่ชิงด้วยสายตาเย็นชา
หลี่ชิงรู้สึกใจหายวาบ "ป้าครับ ผมไม่ได้ตั้งใจดูถูกป้า แค่วันนั้นผมบังเอิญได้ยินมา"
ยู่หลานชะงัก แล้วหัวเราะเบาๆ "ใส่เข้ามาเต็มที่เลยนะ แต่คำพูดของเธอทำให้ฉันไม่พอใจมาก"
"แต่เธอวางใจได้ ฉันกับเสี่ยวเหว่ยไม่มีอะไรกันทั้งนั้น"
"วันที่เธอได้ยินนั่น พอดีเขาพยายามจะลวนลามฉัน ฉันเลยต้องไล่เขาออกไป"
"อ๋อ เป็นอย่างนั้นนี่เอง ขอโทษครับป้า ผมเข้าใจผิดไป" หลี่ชิงพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด
