"รถคันนี้เป็นของใครอีกล่ะ?" หานเหม่ยถามอย่างสงสัยขณะยกตะกร้าผักขึ้นรถ
"พี่สะใภ้ ผมซื้อมาครับ!" หลี่ชิงตอบอย่างภูมิใจ
"ยืมรถคนอื่นตลอดมันก็ไม่ดี ตอนนี้มีเงินหน่อยก็ซื้อไว้สักคันจะได้สะดวก"
คำพูดนั้นทำให้หานเหม่ยกลอกตาใส่ "มีเงินก็ไม่รู้จักเก็บไว้บ้าง ใช้ไปเรื่อย ยังต้องเก็บเงินไว้หาเมียอีกนะ"
"ผมมีภรรยาใหญ่ภรรยาน้อยอยู่ตรงนี้แล้ว จะแต่งเมียอะไรอีก?" หลี่ชิงพูดพลางหัวเราะ
หานเหม่ยกลอกตาใส่หลี่ชิงอีกครั้ง "ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ!"
"สำนวนเก่าบอกว่า กินเกี๊ยวอร่อยที่สุด เล่นกับพี่สะใภ้สนุกที่สุด จะมาทำเขินอะไรกัน!" เทียนเยว่อ๋อพูดล้อเลียนพลางส่ายหน้า "ฉันไม่มีปัญหาหรอก ถ้าชิงจื่อกล้าเอา ฉันก็กล้ายกตัวให้"
"นังตัวดี ไม่รู้จักอาย พูดอะไรแบบนี้ที่นี่! รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้!" หานเหม่ยด่าเบาๆ ด้วยใบหน้าแดงก่ำ
เทียนเยว่อ๋อหัวเราะคิกคัก กระโดดลงจากรถ แล้วจับเอวหานเหม่ยดันให้นั่งข้างคนขับข้างหลี่ชิง "มานั่งตรงนี้ สร้างความสัมพันธ์กับน้องเขยให้ดีๆ หน่อย ฉันไปนั่งท้ายรถเอง"
หานเหม่ยหน้าแดงเรื่อ ตบเทียนเยว่อ๋อเบาๆ สองสามที
แต่ก้นกลมๆ น่าหลงใหลนั้นก็ไม่ได้ขยับไปไหน นั่งเงียบๆ อยู่ข้างหลี่ชิง
