หลี่ชิงไม่คิดว่าหยูไป๋เฉ่าจะกล้าจริงๆ รีบหลบไปอย่างยอมแพ้
เขาแค่พูดเล่นเท่านั้น หลี่ชิงไม่กล้าคิดจะมีอะไรกับเจ้าของร้านสาวที่มีบุคลิกดีคนนี้จริงๆ หรอก
หยูไป๋เฉ่าก็รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้ทำอะไรบางอย่าง เมื่อเห็นหลี่ชิงหลบไป เธอก็แซวเขาสองสามคำแล้วก็เลิกรา
ใบว่านหางจระเข้เมื่อวานเยอะพอสมควร ได้มาเกือบสี่กิโลเลย
หลี่ชิงได้เงินมาหนึ่งพันห้าร้อยสี่สิบหยวน
สองวันติดต่อกันที่มีรายได้เกินพัน นี่เป็นเรื่องที่หลี่ชิงไม่เคยกล้าคิดมาก่อนเลย
แต่ใบต้นเวินกวนก็ไม่ใช่ว่าจะเก็บได้ไม่มีที่สิ้นสุด
มันโตช้า ใบอ่อนก็มีน้อยกว่าต้นไม้ชนิดอื่น แต่ละต้นก็เก็บได้แค่นั้น
ไม่งั้นเขาอาจจะรวยใหญ่จากเรื่องนี้ก็ได้
แต่หลังจากได้เงินมาแล้ว หลี่ชิงก็กลับหมู่บ้านอย่างมีความสุข
ตอนนี้ยังไม่ถึงเที่ยงด้วยซ้ำ
เขาแวะร้านขายของชำก่อน ตั้งใจจะซื้อบุหรี่สองซอง
ยืมรถสามล้อของเขามาหลายครั้งแล้ว ซื้อบุหรี่ไปให้เป็นการตอบแทน
ในร้านขายของชำที่สะอาดสะอ้าน ป้าซ่ายหลี่กำลังก้มตัวเช็ดกระจกเคาน์เตอร์
สะโพกอวบอั๋นของเธอทำให้สายตาของหลี่ชิงเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงด้วยความร้อนผ่าว
