อากาศข้างนอกร้อนอบอ้าวและแห้ง แต่ที่เทียนเยว่อ๋อนั้นกลับชื้นและร้อนลื่นไหล
นิ้วของหลี่ชิงค่อยๆ เคลื่อนไหวเบาๆ ความร้อนในใจค่อยๆ แผ่ขยายลงไปด้านล่าง เต็นท์น้อยๆ ตั้งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
เทียนเยว่อ๋อรีบดึงขาซ้ายที่วางอยู่บนขาของหลี่ชิงออกอย่างรวดเร็ว หนีบขาทั้งสองข้างแน่น ปากส่งเสียงครางแผ่วเบาอย่างหอมหวาน ใบหน้าขาวผ่องค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นมา
เสียงนั้นดังชัดเจนมาก หานเหม่ยเงยหน้าขึ้นทันที "แค่กินข้าวก็ตื่นเต้นขนาดนี้เลยเหรอ?"
"ก้างปลาตำฟัน" เทียนเยว่อ๋อก้มหน้าซ่อนแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกในฤดูใบไม้ผลิ พูดอย่างหนักแน่น
หลี่ชิงเห็นพี่สะใภ้สังเกตเห็น ก็ไม่กล้าขยับอีก นิ้วมือหยุดนิ่งอยู่ข้างใน เอนตัวเล็กน้อยทำท่าเหมือนพิงเก้าอี้พักผ่อน
"ฉันจะไปเอาน้ำส้มสายชูมาให้" หานเหม่ยลุกขึ้นพูด
"ไม่ใช่ ฉัน..." เทียนเยว่อ๋อกำลังจะอธิบาย เห็นหานเหม่ยเดินไปแล้ว ก็เลยหยุดไว้
เธอรีบดึงมือของหลี่ชิงออกมา ต่อว่าอย่างน้อยใจ "ร้ายจริง เกือบจะให้พี่สะใภ้จับได้แล้ว"
"จับได้ก็จับได้สิ ไม่เป็นไร"
หลี่ชิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ มองดูความชื้นใสบนนิ้วมือ "เปียกขนาดนี้เลยเหรอ!"
