ในห้องโถง เสียงของเทียนเยว่อ๋อดังขึ้นอย่างไร้การควบคุม
"โอ้ พี่ชาย ทำให้ฉันตายเถอะ"
"อย่าเกรงใจฉันเลย ค่อยๆ ออกแรง ออกแรง... อืม... อ๊า!"
หานเหม่ยรู้สึกหงุดหงิด
นังแพศยาคนนี้!
แต่การเคลื่อนไหวของมือขวาของเธอก็เร็วขึ้นตามเสียงร้องของเทียนเยว่อ๋อ
นิ้วกลางสอดแทรกเหมือนสายฟ้า เสียงน้ำดังปุ๊บปั๊บอย่างรวดเร็ว
"ชิงจื่อ เร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้... อ๊า!"
ขนตายาวของหานเหม่ยสั่นระริก ค่อยๆ หลับตาลง มือขวาเคลื่อนไหวเร็วขึ้นอีก
หลี่ชิงรู้สึกทั้งเจ็บและสุข
แม้ว่าเทียนเยว่อ๋อจะร้องเสียงดังเกินจริง แต่จริงๆ แล้วเขาขยับไม่กี่ที
"ผมทนไม่ไหวแล้ว..." หลี่ชิงครางเบาๆ
"มันมาแล้ว!"
ดูเหมือนว่าหลังจากความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น เขายิ่งรู้สึกไวต่อความรู้สึกมากขึ้น
พูดจบ เลย์เจียงก็ระเบิดออกในส่วนลึกที่สุดของเทียนเยว่อ๋อ
"อ๊า!"
เทียนเยว่อ๋อร้องเสียงสูงและเร่งรีบ ร่างกายตึงเกร็งทันที
พร้อมกับการพ่นพุ่งอย่างต่อเนื่องของหลี่ชิง ก้นกลมๆ อวบอิ่มของเทียนเยว่อ๋อ รวมถึงขายาวๆ ก็สั่นระริกเบาๆ
ความรู้สึกร้อนที่พุ่งเข้ามาในร่างกายอย่างฉับพลัน ทำให้ร่างกายที่กำลังเพลิดเพลินของเธอลอยขึ้นสู่หยุนต้วนในทันที
