หลี่ชิงได้ยินแล้วรู้สึกจนใจ มองซ้ายมองขวา เห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับเข้าไปใกล้และเลิกเสื้อขึ้น
ไฉ่หลี่ตกใจ พูดด้วยความกังวลว่า "คุณทำอะไรน่ะ รีบปิดเสื้อเร็ว ถ้ามีคนเห็นจะทำยังไง"
"ไม่มีอะไรหรอก ดูสิ บาดแผลส่วนใหญ่อยู่ข้างล่าง" หลี่ชิงพูด "ส่วนที่อยู่ต่ำลงไปก็บาดเจ็บด้วย"
ไฉ่หลี่จ้องมองบาดแผลที่เอวของหลี่ชิง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที "นี่...รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ?"
"เกือบจะกลายเป็นขุนนางภายในแล้ว ไปคุยกันในห้องดีกว่า" หลี่ชิงส่งสายตาให้ไฉ่หลี่
ไฉ่หลี่ลุกขึ้นยืนอย่างเขินอาย พูดเสียงเบาว่า "ฉันไม่รู้ว่าคุณเจอเรื่องแบบนี้ เมื่อกี้..."
"ไม่เป็นไร" หลี่ชิงขัดจังหวะไม่ให้พูดต่อ
เมื่อเข้าไปในร้านขายของชำ เขาก็กอดรัดไฉ่หลี่ทันที มือทั้งสองข้างลูบไล้ไปทั่ว
"คิดว่าผมไม่อยากมาหรือไง ผมก็คิดถึงเหมือนกัน อยากจัดการคุณมานานแล้ว"
ความนุ่มนวลอวบอิ่มถูกบีบนวดอยู่ในมือ ไฉ่หลี่ครางเบาๆ ทิ้งตัวลงในอ้อมกอดของหลี่ชิง "อย่าซน กลางวันแสกๆ แบบนี้ ถ้ามีคนเข้ามาจะทำยังไง?"
"ไปด้านหลังกัน" หลี่ชิงผลักไฉ่หลี่เบาๆ เข้าไปในห้องนอนด้านหลังที่เธออาศัยอยู่
