นิ้วของหลี่ชิงไล้ไปตามร่องนั้น ความรู้สึกที่ชัดเจนผ่านเนื้อผ้าบางๆ ทำให้เขารู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที กระโจมน้อยของเขาก็ตั้งขึ้นบนเบาะรถ
"อย่า อย่าจับตรงนั้น"
อู๋ซิงซิงกอดหลี่ชิงแน่น ร่างกายบิดไปมาด้วยความกระสับกระส่าย
"ทำไมฉันรู้สึกว่ามันชื้นๆ นะ เธอเข้าห้องน้ำแล้วเช็ดไม่สะอาดหรือไง?" หลี่ชิงแกล้งถาม
"โอ๊ย นายนี่ร้ายจริงๆ หยุดเถอะ" อู๋ซิงซิงบีบเอวของหลี่ชิงเบาๆ พลางพูด
"ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ!" หลี่ชิงพูดอย่างหน้าด้านๆ
"...ฉันทนไม่ไหวแล้ว ขอร้องล่ะ อย่าลูบอีกเลย"
เสียงของอู๋ซิงซิงสั่นเครือเบาๆ มีเสียงครางแผ่วเบาแทรกมา นิ้วของเธอบีบเอวของหลี่ชิงแน่นขึ้น
"โอ๊ย...อย่าบีบสิ ฉันจะปล่อยแล้ว" หลี่ชิงร้องเบาๆ
อู๋ซิงซิงรีบชักมือกลับ "ฉัน ฉันไม่บีบแล้ว นายรีบปล่อยเร็ว"
หลี่ชิงอย่างไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือ ความรู้สึกสัมผัสนั้นช่างดีจริงๆ
และความรู้สึกของอู๋ซิงซิงกับเทียนเยว่อ๋อดูจะแตกต่างกันเล็กน้อย เธอไม่มีอย่างอื่น มีแค่ร่องเดียว
ตรงนั้นก็มีความแตกต่างกันด้วยหรือ?
"คนไม่ดี!"
อู๋ซิงซิงร้องเสียงหวาน ร่างกายอ่อนระทวยพิงอยู่บนหลังของหลี่ชิง มือข้างหนึ่งปิดแน่นอยู่ด้านล่าง
