เมื่อถูกหลินเฉินตบหน้าอย่างกะทันหัน เว่ยเจียงก็โกรธจัด แต่เมื่อสายตาของเขาสบเข้ากับดวงตาเย็นเยียบราวน้ำแข็งของหลินเฉิน ก็เหมือนถูกราดด้วยน้ำเย็นเฉียบ ทำให้ความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจสงบลงในทันที
จนถึงตอนนี้ สติของเว่ยเจียงจึงกลับคืนมา ทำให้เขานึกย้อนถึงความขัดแย้งหลายครั้งที่เคยเกิดขึ้นกับหลินเฉิน รวมถึงผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันในโรงเรียนอนุบาล หลินเฉินก็ไม่เคยเกรงใจเขาเลย เตะเขากระเด็นไปไกล และลูกน้องที่อยู่ข้างหลินเฉินก็น่ากลัวมาก คนเดียวก็สามารถส่งพวกลูกน้องที่เว่ยเจียงเรียกมาเข้าโรงพยาบาลจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ออก
และครั้งต่อมาที่ร้านอาหาร หลินเฉินคนเดียวก็สามารถซัดบอดี้การ์ดมือดีที่เว่ยเจียงจ้างมาด้วยเงินก้อนโตจนกระเจิดกระเจิง นับแต่นั้นมาก็ทำให้หลินเฉินกลายเป็นคนที่เว่ยเจียงไม่กล้าไปยุ่งด้วย
แต่เมื่อกี้เขาโมโหจนลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน!
และตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่า มือข้างที่ถูกบิดจนขาดของหางฉีหมิงเมื่อกี้ที่ดูน่าสยดสยอง คงเป็นฝีมือของหลินเฉินแน่ๆ!
ความหนาวเย็นพลันแล่นขึ้นมาในใจของเว่ยเจียง
