"ได้ครับ ในเมื่อพ่อตัดสินใจแล้ว ผมก็จะเคารพการตัดสินใจของพ่อ แต่ว่าที่ที่พ่อจะไปเช่าอยู่ข้างนอกนั้น ต้องระวังเรื่องความปลอดภัยด้วยนะครับ อย่าได้ลำบากตัวเองเลย!"
หลินเฉินพูดพลางหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา กำลังจะยื่นให้ แต่เฉิงเหว่ยมินก็ผลักมือกลับไปทันที
"ไม่ต้องหรอก พ่อยังมีเงินเก็บอยู่บ้าง แล้วตอนนี้พ่อก็ยังเป็นผู้จัดการใหญ่ที่บริษัทของลูก เงินเดือนก็ไม่น้อย อีกสักพัก พ่อก็จะมีเงินพอสำหรับดาวน์บ้านแล้ว ตอนนั้นพ่อก็จะมีบ้านเป็นของตัวเอง" เฉิงเหว่ยมินพูดพร้อมรอยยิ้ม ใบหน้าไม่มีทีท่าฝืนใจแต่อย่างใด กลับเต็มไปด้วยความหวังถึงอนาคตที่สดใส
เมื่อเห็นว่าเฉิงเหว่ยมินมีทัศนคติที่ดีเช่นนี้ หลินเฉินก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก
"พ่อคะ ระวังตัวด้วยนะคะ ถ้ามีอะไรลำบากล่ะก็ ต้องบอกพวกเราด้วยนะคะ! ยังไงหนูก็เป็นลูกสาวพ่อ การดูแลพ่อก็เป็นหน้าที่ของหนูอยู่แล้ว!" เฉิงชูเหยียนรู้ว่าเฉิงเหว่ยมินไม่อยากรับเงิน จึงได้แต่กำชับด้วยความห่วงใย
"ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเราดูแลตัวเองได้! ดึกแล้ว พ่อจะกลับไปเก็บของก่อน พวกเธอก็รีบเข้านอนเถอะ"
พูดจบ เฉิงเหว่ยมินก็หันหลังเดินออกจากห้องไป
