ในขณะเดียวกัน เฉิงชูเหยียนขับรถพาเฉิงเหว่ยมินและฉายชิงชิงสามีภรรยาไปถึงหมู่บ้านที่เฉิงเหว่ยมินจองไว้แล้ว
สถานที่นี้ตั้งอยู่ในเขตตะวันตกของเมืองซูเจิ้ง แม้ว่าหมู่บ้านจะดูเก่าไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทรุดโทรม อีกทั้งยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งซูเปอร์มาร์เก็ต ตลาด โรงพยาบาล และการคมนาคมก็สะดวก โดยรวมแล้วเหมาะแก่การอยู่อาศัย
หมู่บ้านไม่อนุญาตให้รถภายนอกเข้า เฉิงชูเหยียนจึงจอดรถไว้ที่ลานจอดรถนอกหมู่บ้าน เธอหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่จากท้ายรถ และสะพายเป้ของฉายชิงชิงไว้ที่หลัง ส่วนกระเป๋าเดินทางอีกสองใบ เฉิงเหว่ยมินเป็นคนถือเอง มีเพียงฉายชิงชิงที่ตัวเบาสบาย ถือแค่กระเป๋าถือใบเล็กๆ พลางมองรอบๆ ด้วยสีหน้าจับผิดและรำคาญ
"พ่อคะ หมู่บ้านที่พ่อเช่าดูดีนะคะ มีอุปกรณ์ออกกำลังกายหลายอย่าง และพื้นที่สีเขียวก็สวยดี" เฉิงชูเหยียนพูดขณะเดิน
เธอเห็นทะเลสาบเทียมขนาดไม่ใหญ่ตรงกลางหมู่บ้าน รอบๆ มีต้นไม้ร่มรื่น มีคนนั่งอยู่ตามม้านั่งริมทะเลสาบ บ้างก็คุยกัน บ้างก็รำไทเก๊ก บางคนก็นั่งตกปลา ดูสบายๆ เป็นกันเอง
