เมื่อหลินเฉินมาถึงห้องจัดเลี้ยงที่ร้านเหยาฉือจวงตามนัด เขาเห็นเพียงหวาง หลี่หนานั่งอยู่คนเดียวเท่านั้น
เมื่อเห็นหลินเฉินเข้ามา ดวงตาของหวาง หลี่หนาก็เปล่งประกายขึ้นทันที เธอลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า "รอคุณมาพักใหญ่แล้ว ในที่สุดก็มาซะที"
พูดจบ เธอก็รีบดึงเก้าอี้ข้างๆออกเชิญให้หลินเฉินนั่ง
หลินเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย "เสี่ยวเยินยังไม่มาหรือ?"
หวาง หลี่หนาเม้มริมฝีปากแดงๆ พูดอย่างออดอ้อนว่า "บริษัทของเสี่ยวเยินมีลูกค้ารายใหญ่มาด่วน เธอเลยต้องอยู่ทำงานต่อ จำเป็นต้องผิดนัดฉันไป เธอฝากให้ฉันบอกคุณด้วยว่าให้คุณทานแทนเธอนะคะ หลินเฉิน คุณคงไม่ได้คิดจะผิดนัดฉันเพราะเห็นว่าเสี่ยวเยินไม่อยู่ใช่ไหม?"
วันนี้หวาง หลี่หนาแต่งตัวมาอย่างพิถีพิถัน เธอเป็นคนสวยอยู่แล้ว พอเม้มปากแบบนี้ยิ่งดูน่ารักมีเสน่ห์เป็นพิเศษ
หลินเฉินไม่เคยสนใจผู้หญิงสวยๆคนไหนนอกจากเฉิงชูเหยียน เขาจึงไม่ได้สังเกตการแต่งหน้าอย่างประณีตของหวาง หลี่หนาในวันนี้เลย เขาเพียงแต่ได้ยินความหมายในคำพูดของหวาง หลี่หนา และเข้าใจดีว่าเฉิงชูเหยียนไม่สามารถมาได้เพราะติดงานยุ่ง
