เมื่อได้ยินว่าฉู่ไต้ฉ่วยรู้จักชื่อของเฉิงชูเหยียนอย่างชัดเจน หลินเฉินก็หรี่ตาลงแล้วเอ่ยเสียงเย็นชาว่า "ถูกต้อง"
เฉิงชูเหยียนและหวาง หลี่หนาเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ในเมืองซูเจิ้งมีคนรู้เรื่องนี้ไม่มากนัก เพราะพวกเธอนอกจากจะพบกันน้อยครั้งมากแล้ว ส่วนใหญ่ก็ติดต่อกันผ่านอีเมลและอินเทอร์เน็ต
แต่ฉู่ไต้ฉ่วยกลับรู้อย่างชัดเจนว่าเพื่อนสนิทของหวาง หลี่หนาเป็นใคร แสดงว่าเขาต้องสืบเรื่องนี้มาเป็นพิเศษแน่นอน
ความต้องการควบคุมที่เกือบจะผิดปกตินี้ช่างน่ากลัวจริงๆ
ฉู่ไต้ฉ่วยเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะลั่น "ฮ่าๆ ข้านึกว่าใครกล้ามาแย่งของของข้า ที่แท้ก็แค่เจ้าลูกเขยไร้ค่าที่กินแรงเมียนี่เอง! ยังไง? ทั้งครอบครัวของเฉิงชูเหยียนถูกตระกูลเฉิงไล่ออกจากบ้านแล้ว เจ้าคงคิดว่าพึ่งพวกนั้นไม่ได้แล้ว เลยคิดจะมาจีบหลี่หนา อยากเป็นลูกเขยตระกูลหวังแทนสินะ? ข้าบอกให้ว่าไม่มีทาง! ไอ้คนอย่างเจ้านี่ แม้แต่จะคุกเข่าเลียรองเท้าข้าก็ยังไม่คู่ควร!"
"พอได้แล้ว! ฉู่ไต้ฉ่วย อย่าทำเกินไปนัก! หลินเฉินเป็นคนแบบไหน จะให้คนอย่างเจ้ามาใส่ร้ายได้อย่างไร!"
