ชายหนุ่มคนนี้ก็คือจ้าวเฟิง ผู้จัดการที่หลี่หงตั้งใจหามาดูแลฮ่ายเทียนซุน ซิ่วอวี่ ฮุยซัว จ้าวเฟิงอยู่ข้างกายหลี่หงมานาน การทำงานและการวางตัวก็ดีพอสมควร จึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการที่นี่
แต่ก่อนหน้านี้เขาทำงานอยู่แต่ในบ่อนการพนัน จึงไม่รู้จักเซวี่ปานชิ่ง
"อะไรนะ? ขายไปแล้ว?!"
เซวี่ปานชิ่งพูดอย่างไม่อยากเชื่อ จากนั้นความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจทันที
"จางฮุยมันเป็นใครกัน! มีสิทธิ์อะไรมาขายที่อาบน้ำนี่! ไอ้เวร ไปตามจางฮุยมาให้กู อยากรู้นักว่ามันกินหัวใจหมีหัวใจเสือมาหรือไง กล้าเอาที่ดินของตระกูลเซ่อไปขาย!"
เซวี่ปานชิ่งคว้าคอเสื้อจ้าวเฟิงไว้ ตาถลน ดูเหมือนจะกินคนเป็นๆ
จ้าวเฟิงถูกดึงจนเซ ในใจก็เริ่มโกรธขึ้นมาเช่นกัน
ในฐานะคนที่เคยทำงานในบ่อนมานาน เขาย่อมมีกำลังอยู่บ้าง จ้าวเฟิงจับข้อมือของเซวี่ปานชิ่งไว้แล้วบีบแน่น พร้อมกับบิด จนข้อมือของเซวี่ปานชิ่งส่งเสียง "กร๊อบ" ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมา เซวี่ปานชิ่งร้องครางออกมาอย่างทนไม่ไหว มือที่จับคอเสื้อจ้าวเฟิงก็คลายออก
