เมื่อเฉิงเหว่ยมินพูดออกมาเช่นนั้น ทั้งหลินเฉินและเฉิงชูเหยียนต่างรู้สึกประหลาดใจ
ทั้งสองมองหน้ากัน เฉิงชูเหยียนจับแขนพ่อไว้แล้วถามเบาๆ ว่า "พ่อคะ ทำไมจู่ๆ ถึงอยากไปทำงานล่ะคะ? ตอนนี้พ่อก็อายุห้าสิบกว่าแล้ว อยู่บ้านเฉยๆ ให้พวกเราดูแลพ่อเถอะนะคะ!"
เฉิงเหว่ยมินถอนหายใจ ส่ายหน้าแล้วพูดว่า "จริงๆ แล้วช่วงนี้พ่อก็คิดมามาก ชีวิตพ่อทั้งชีวิตนี้ แทบจะไม่ได้ทำอะไรสำเร็จเลย เหมือนใช้ชีวิตมาเปล่าๆ หลายสิบปี!"
"เหยียนเหยียน จริงๆ แล้วลูกอาจจะเห็นพ่อเอาแต่อยู่บ้านหลายปีมานี้ ดูเหมือนคนขี้เกียจไม่ทำงาน แต่ความจริงตอนพ่อยังหนุ่ม พ่อก็เคยอยากสร้างกิจการของตัวเอง แต่เพราะพ่อไม่ใช่คนในสายเลือดตระกูลเฉิง พอพ่อจะทำอะไร ก็มีคนมากมายออกมาตำหนิว่าอันนี้ไม่ถูก อันนั้นไม่ดี คอยทำลายความมั่นใจของพ่อ หลังจากนั้นพ่อก็เลยยอมแพ้ อยากแค่อยู่ในกลุ่มเฉิงซือ เป็นคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง"
