คนอย่างผู้จัดการหวังที่ประจบสอพลอและเห็นแก่ได้ถึงขนาดนี้ ดูจากการที่เขาไม่ทันได้ไต่ถามอะไรก็รีบโยนความผิดใส่พวกเขาทันที หลินเฉินจึงไม่มีทางปล่อยให้เขาอยู่ในสถานที่ของตนเองต่อไป เพราะเขาเป็นเหมือนหนูที่ทำให้น้ำแกงทั้งหม้อเสียหาย
ผู้จัดการหวังย่อมไม่ยอมจากไปง่ายๆ เพราะถึงแม้เขาจะเป็นเพียงผู้จัดการฝ่ายต้อนรับของสถานอาบน้ำแห่งนี้ที่มีเงินเดือนและอำนาจไม่มากนัก แต่เขาก็มีรายได้พิเศษมากมายที่สามารถหยิบฉวยได้
หากต้องออกจากที่นี่ไป ด้วยวัยขนาดนี้แล้ว เขาจะไปหางานที่ดีเทียบเท่านี้ได้จากที่ไหนอีก
"ปัง!"
ผู้จัดการหวังทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าหลินเฉินทันที
"เจ้านายลิน ผมผิดไปแล้ว ขอโอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ! ผมสัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำผิดอีกแล้ว! ผมมีทั้งพ่อแม่แก่และลูกเล็กที่ต้องดูแล ถ้าคุณไล่ผมออก ครอบครัวผมจะอยู่กันไม่ได้นะครับ!"
ผู้จัดการหวังร้องไห้คร่ำครวญน่าสงสาร แต่หลินเฉินรู้ดีว่านั่นเป็นการแสดง จึงไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด
หลินเฉินเรียกหลี่หงเข้ามา "เรื่องของสถานอาบน้ำนี้ ฉันจะให้นายรับผิดชอบ ไปหาคนที่ไว้ใจได้มาเป็นผู้จัดการที่นี่ อะไรก็ตามให้ดูแลให้ดี"
