แต่ตอนนี้ปู่เชิงก็ไม่สามารถทำอะไรเหลียวเซียงหยุนต่อหน้าหลินเฉินได้ มิเช่นนั้นตระกูลเฉิงคงจะต้องอับอายขายหน้าอย่างที่สุด
"หลินเฉิน เธอพูดจบหรือยัง? แค่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เธอถึงกับมาก่อเรื่องที่ตระกูลเฉิงของเรา แถมยังทำร้ายหลานชายฉันจนเป็นแบบนั้นอีกหรือ?" ปู่เชิงเอ่ยปาก
"เรื่องเล็กน้อย?"
หลินเฉินหัวเราะเยาะพลางย้อนถาม จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาเตะสิงโตหินที่หน้าประตูตระกูลเฉิงจนแตกละเอียด!
เสียง "โครม!" ดังสนั่น ทุกคนต่างตะลึงงัน มองขาของหลินเฉินด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ใบหน้าแสดงความหวาดกลัว
แค่เตะเพียงทีเดียว ก็ทำให้หินก้อนนั้นแตกละเอียด ถ้าเตะโดนคนละก็ คงจะกระดูกหักเส้นเอ็นขาดแน่ๆ!
ปู่เชิงก็ตกใจกับการเตะที่พลันระเบิดออกมาของหลินเฉินเช่นกัน เขาพยายามกดความกลัวในใจไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามเอาเปรียบว่า "ก็...ก็ไม่ใช่หรือ? อย่างน้อยเธอก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างปกติ ครอบครัวของเธอก็ไม่เป็นอะไร ไม่ใช่หรือ?"
