หลินเฉินได้แต่ขำขื่นในใจ ระหว่างเขากับตงซินไม่มีอะไรเลยจริงๆ แต่ถ้าเขาจะอธิบาย ก็จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องที่เจียเจียถูกลักพาตัวไป เฉิงชูเหยียนจะต้องกังวลและหวาดกลัวแน่
คิดไปคิดมา หลินเฉินก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไรดี เห็นเฉิงชูเหยียนนอนอยู่บนเตียงไม่อยากสนใจตัวเอง เขาก็ได้แต่ยิ้มอย่างจนใจ ค่อยๆ เดินเบาๆ เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วไปนอนบนที่นอนอีกฝั่งของห้อง
เรื่องนี้ต้องหาทางแก้ไขให้ได้ ไม่อาจปล่อยให้เฉิงชูเหยียนเข้าใจผิดต่อไป
ความสัมพันธ์ของพวกเขาตอนนี้พัฒนาไปได้ดีมาก เฉิงชูเหยียนก็ยอมให้เขากลับมาอยู่ในห้องของเธอทุกวันแล้ว ถ้าเฉิงชูเหยียนเข้าใจผิดว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นข้างนอก เธอจะต้องผลักไสเขาออกไปอย่างไร้เยื่อใยแน่นอน
แต่จะเริ่มพูดอย่างไรดี หลินเฉินก็ยังคิดไม่ออก
คิดไปคิดมา หลินเฉินก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
ในห้องที่มืดสนิท เฉิงชูเหยียนที่แกล้งหลับอยู่บนเตียงเงียบๆ ได้ยินเสียงกรนเบาๆ ของหลินเฉิน จึงลืมตาขึ้นทันที พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง จ้องมองเงาร่างของหลินเฉิน ความโกรธและความน้อยใจพลุ่งขึ้นมาในใจ
