ย่าเฟิงหรี่ตาลง มองหลินเฉินด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร ดวงตาเปล่งประกายคมกริบ
เมื่อครู่นี้เขาได้รับรายงานจากลานหลังบ้านว่า มีคนก่อเรื่องวิวาทกับผู้อื่นในงานเลี้ยงของตระกูลเฟิง จนถึงขั้นทำให้มีเลือดตกยางออกซึ่งเป็นลางไม่ดี และยังแสดงกิริยาไม่เคารพต่อฟิงอวี้เฟยหลานชายของเขาอีกด้วย
แต่เดิมย่าเฟิงตั้งใจจะสั่งให้คนไล่คนผู้นี้ออกไปทันที แต่เนื่องจากดูเหมือนจะเป็นคนที่จัดการยาก หากใช้กำลังไล่ออกไปคงจะทำให้เสียภาพลักษณ์ อีกทั้งเวลางานเลี้ยงก็ใกล้จะเริ่มแล้ว ย่าเฟิงจึงตัดสินใจระงับอารมณ์ไว้ก่อน รอให้งานเลี้ยงเสร็จแล้วค่อยจัดการกับคนผู้นี้
แต่ไม่คาดคิดว่าคนผู้นี้จะกล้าบ้าบิ่นถึงเพียงนี้ ก่อเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยังถูกคนตระกูลซ่งชี้หน้าประจานต่อหน้าธารกำนัล คราวนี้ถึงแม้เขาจะอยากผัดผ่อนการลงโทษไปก่อน ก็จำเป็นต้องเปลี่ยนใจแล้ว มิเช่นนั้นคนอื่นจะไม่คิดหรือว่าตระกูลเฟิงอันทรงเกียรติกลัวเด็กหนุ่มคนนี้เสียแล้ว
ฟิงอวี้เฟยยิ้มเยาะที่มุมปาก พูดว่า "หึ ที่แท้บัตรเชิญก็ยังต้องแย่งมาจากคนอื่น คนระดับต่ำอย่างเจ้าไม่มีคุณสมบัติมาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลเฟิงด้วยซ้ำ!"
