หลินเฉินได้ยินคำพูดนั้นแล้วแทบจะหัวเราะด้วยความโกรธ "ไม่แปลกใจเลยที่ฟงยูหยางเป็นคนแบบนั้น ที่แท้ก็เพราะหัวไม่ดีหางก็ไม่ดีนี่เอง! มีคุณปู่ที่มีทัศนคติบิดเบี้ยนแบบนี้ ดูท่าการอบรมลูกหลานของตระกูลฟงคงไม่ได้เรื่องแน่ๆ การอบรมในครอบครัวแย่มาก!"
"บังอาจนัก!"
ย่าเฟิงตวาดเสียงดัง ด่าว่า "เรื่องภายในของตระกูลเฟิง ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกอย่างเจ้าจะมาพูดจาไร้สาระได้!"
หลินเฉินหัวเราะเยาะ ไม่อยากเสียเวลาพูดกับย่าเฟิงอีก เพียงแต่มองพวกเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย "ก่อนที่ผมจะมาที่ตระกูลฟงวันนี้ ผมเคยคิดว่าการรบกวนงานมงคลของพวกคุณ อาจจะทำเกินไปหน่อย แต่ตอนนี้ดูแล้ว สิ่งที่ผมทำยังน้อยเกินไป! พวกคุณเน่าตั้งแต่รากเหง้า สกปรกที่สุด ผมว่า ตระกูลฟงไม่จำเป็นต้องอยู่ในซูเจิ้งอีกต่อไปแล้ว"
เมื่อหลินเฉินพูดประโยคนี้ออกมา หลายคนต่างมองเขาด้วยสีหน้าประหลาด คิดว่าเขาคงเป็นบ้าไปแล้ว
ถึงแม้วิชาการต่อสู้ของเขาจะเก่งกาจ สามารถสู้หนึ่งต่อสิบได้ แต่ตระกูลฟงเป็นตระกูลระดับไหน แค่เรียกบอดี้การ์ดมาก็มีหลายร้อยคน แค่ผลัดกันสู้ก็เพียงพอที่จะบดขยี้มดตัวเล็กๆ ที่หยิ่งผยองอย่างหลินเฉินได้แล้ว
