ฟงยูหยางสีหน้าเปลี่ยนไป ลุกพรวดขึ้นยืนด้วยความโกรธ ตวาดว่า "ใครมันบ้าบิ่นนักหา กล้ามาก่อกวนที่ของข้า?"
พูดยังไม่ทันขาดคำ ประตูห้องรับรองก็ถูกเตะจนกระเด็น "โครม!" แผ่นประตูหนาๆ ลอยพุ่งเข้ามาในห้องไปทางโซฟาด้านใน ถ้าไม่ใช่เพราะลูกน้องคนหนึ่งรีบดึงฟงยูหยางหลบทัน แผ่นประตูนั้นคงฟาดเข้าใส่ตัวเขาพอดี
"ใครกัน? กล้ามาอาละวาดในที่ของข้า!" ฟงยูหยางตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว
ร่างสูงใหญ่ปรากฏที่กรอบประตูที่เหลือแต่วงกบ
เมื่อเฉิงชูเทียนเห็นร่างคุ้นตานั้น น้ำตาร้อนๆ ก็ไหลรินลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกน้อยใจ ขมขื่น และโล่งใจที่รอดพ้นจากอันตรายพลันท่วมท้นหัวใจเธอ
หลินเฉินไม่สนใจฟงยูหยางและลูกน้องในผับที่อยู่รอบๆ เมื่อเขาเห็นเฉิงชูเทียนอยู่ที่นี่ ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา และร่างกายเหลือเพียงชุดชั้นในติดตัว ม่านตาของเขาหดเล็กลงทันที ความโกรธแค้นพลุ่งพล่านขึ้นสู่สมอง
ด้วยนิสัยของเฉิงชูเทียน การที่เธอมาอยู่ที่นี่และตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าเธอไม่ได้มาด้วยความสมัครใจแน่นอน
นั่นแสดงว่า ฉีโหยวโหยวและฟงยูหยางร่วมมือกัน ใช้เจียเจียมาข่มขู่เฉิงชูเทียนให้ยอมจำนน!
