เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิน เฉิงชูเหยียนก็แสดงความประหลาดใจออกมาทางสีหน้า เธอไม่คิดว่าหลินเฉินจะพูดว่าชอบเธอออกมาแบบนี้
ในชั่วขณะนั้น เฉิงชูเหยียนรู้สึกสับสนวุ่นวายใจ ผ่านไปสักพักจึงเงยหน้าขึ้นมาพูดกับหลินเฉินอย่างขอโทษว่า "แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับคุณ ฉันขอโทษจริงๆ..."
หลินเฉินส่ายหน้า พูดเบาๆ ว่า "ไม่เป็นไร การที่ผมชอบคุณเป็นเรื่องของผม คุณไม่ต้องกดดัน แค่มองผมเป็นคนที่มาจีบคุณธรรมดาๆ ก็พอ ถ้าวันหนึ่งคุณรู้สึกว่าผมก็ไม่เลวและสามารถชอบผมได้ นั่นก็จะเป็นความโชคดีของผม แต่ถ้าสุดท้ายคุณยังรู้สึกว่าไม่ได้ ผมก็จะไม่บังคับ"
เมื่อได้ยินคำพูดที่เข้าอกเข้าใจของหลินเฉิน เฉิงชูเหยียนกลับยิ่งไม่รู้จะพูดอะไร นิ้วมือจิกผ้าปูโต๊ะ ความรู้สึกยิ่งซับซ้อนขึ้น
เห็นดังนั้น หลินเฉินก็ยิ้มบางๆ เปลี่ยนเรื่องคุย "ไม่ต้องคิดมาก กินอาหารเช้าก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเย็นแล้ว" พูดพลางเลื่อนชามโจ๊กไข่เยี่ยวม้าหมูสับที่ยังร้อนๆ ไปตรงหน้าเฉิงชูเหยียน
"อืม" เฉิงชูเหยียนก็หยิบช้อนขึ้นมาอย่างว่าง่าย
ไม่นาน อาหารเช้ามื้อนี้ก็จบลงในบรรยากาศที่สงบและผ่อนคลาย
