โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาคู่นั้น ราวกับใบมีดเย็นเยียบที่ถูกชักออกจากฝัก คมกริบและทิ่มแทง บรรยากาศรอบตัวแข็งแกร่งมาก รองจากจุนหลินหยวนเท่านั้น
"โอ้ เซียนเสี่ยวเอ้อร์ เจ้ามาแล้วหรือ?!" ฟงซุนตบไหล่หนุ่มน้อยในชุดคลุมสีน้ำเงินคนนี้
เฟิงอู่เติบโตในตี้ตูตั้งแต่เด็ก แม้ว่าจะห่างหายไปห้าปี แต่ตอนที่เธอจากไปนั้น เหล่าหนุ่มน้อยเหล่านี้ก็อายุราวสิบขวบแล้ว ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้ทันที
เซียนอี๋ บุตรชายคนที่สองของซวนเจีย เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของจุนหลินหยวน ตั้งแต่เด็กก็เป็นเด็กเคร่งขรึมที่ทำหน้านิ่งตลอด ไม่คิดว่าโตขึ้นมาจะยิ่งเย็นชาเข้าไปใหญ่
สายตาอันคมกริบและเฉียบคมของเซียนอี๋พิจารณาเฟิงอู่อยู่หนึ่งวินาที คิ้วคมสวยขมวดเข้าหากัน: "นางเป็นใคร?"
"นี่คือเด็กสาวที่ข้าเพิ่งช่วยมา เอาล่ะ เด็กน้อย เจ้าชื่ออะไร? แล้วเขาก็คือ—" ฟงซุนเป็นหนุ่มน้อยที่ร่าเริงและเปิดเผย แต่เซียนอี๋ไม่ใช่
"ฟงเสี่ยววู่—" เฟิงอู่เพิ่งจะเอ่ยปาก
เซียนอี๋ยกมือขึ้นห้ามอย่างสูงส่งและเย็นชา เสียงเย็นชา: "ข้าไม่มีความสนใจใดๆ ว่านางเป็นใคร ถึงเวลาแล้ว ไปกันเถอะ"
นิสัยของเซียนอี๋นี้ ยังคงไม่เกรงใจใครเหมือนเดิมสินะ เฟิงอู่อุทานในใจ
