มู่เยี่ยวเซียนจือมองเฟิงอู่ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม สายตาของเธอกวาดมองตั้งแต่หัวจรดเท้า โดยไม่ปิดบังความไม่พอใจในดวงตา
จุนหลินหยวนกำลังฝึกฝนอยู่ในกระท่อมไม้ เฟิงกั่วเจี้ยกำลังยุ่งกับการเตรียมอาหารเย็น ฟงซุนและเซียนอี๋กำลังซุบซิบกันอยู่ข้างๆ ไม่มีใครสังเกตเห็นที่นี่
ดังนั้น มู่เยี่ยวเซียนจือจึงค่อยๆ เดินมาหน้าเฟิงอู่ มองลงมาจากที่สูง เข้าไปใกล้ๆ และพูดเสียงต่ำอย่างดูถูก: "เธอ น่า เกลียด จริงๆ"
เฟิงอู่กำลังคิดถึงซินหลิงกั๋วของเธออย่างเหม่อลอย แต่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยคำพูดของมู่เยี่ยวเซียนจือ เธอมองดูหญิงสาวที่สวยงามตรงหน้าอย่างงงๆ: "อะไรนะ? คุณพูดว่าอะไร?"
มู่เยี่ยวเซียนจือหัวเราะเยาะ แล้วลดเสียงลงอีกครั้งเพื่อยั่วยุ: "ฉันบอกว่า เธอหน้าตาน่าเกลียดจริงๆ! การมีหน้าตาน่าเกลียดไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่การคิดไปเองนั่นแหละที่ผิด ด้วยหน้าตาแบบนี้ของเธอ แม้แต่จะยืนข้างๆ จุนหลินหยวนเป็นสาวใช้ก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอ!"
"หา?" เฟิงอู่ยังไม่ค่อยเข้าใจ
"อ๋อ" ในที่สุดเฟิงอู่ก็ตระหนักได้ช้าๆ ว่าเด็กสาวที่มีเล่ห์เหลี่ยมลึกซึ้งและคิดไปเองว่าติดสอยห้อยตามจุนหลินหยวนที่มู่เยี่ยวเซียนจือพูดถึงนั้น ก็คือ...
