เมื่อเห็นซุนเชียงจากไป ทุกคนต่างมองกันด้วยความสงสัย
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พวกเขาคิดว่าคนจนอย่างจางเฟิงถึงจะไปหาคนมาช่วยก็คงทำอะไรไม่ได้
เฉินเหวินเหวินกับหยางเหว่ยยังคงจ้องมองจางเฟิงด้วยสายตาดูถูก ราวกับกำลังรอผู้จัดการซุนกลับมาจัดการเขา
"เสี่ยวหม่าน วันนี้เรื่องนี้ก็พอแล้วนะ ในเมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว ให้อภัยเขาสักครั้งเถอะนะ"
สาวสวยอาชีพลังเลเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆ กับสาวน้อยสวย
"ไม่ได้ค่ะ วันนี้ฉันต้องสั่งสอนจางเฟิงคนนี้ให้ได้ พี่สาวไม่รู้หรอกว่าไอ้คนนี้มันน่ารังเกียจแค่ไหน เมื่อวานมันตั้งใจจะลวนลามฉันด้วย!" สาวน้อยสวยบ่นอย่างโกรธเคือง
สาวสวยอาชีพได้ยินคำพูดของสาวน้อยสวยแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา ไม่ยุ่งเกี่ยวอีก
ส่วนหยางเหว่ยนั้นให้ความสนใจกับสาวสวยทั้งสองคน ต้องรู้ว่าไม่ว่าจะเป็นสาวน้อยสวยหรือสาวสวยอาชีพ ล้วนเป็นระดับท็อปที่เฉินเหวินเหวินเทียบไม่ติด
หยางเหว่ยคบกับเฉินเหวินเหวินก็แค่อยากเล่นๆ เท่านั้น ไม่มีความรักอะไรหรอก
ดังนั้นหยางเหว่ยจึงลังเลเล็กน้อย แล้วเดินไปข้างๆ สาวน้อยสวยด้วยท่าทางประจบประแจง
