"อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง!"
จางเฟิงมองมี่หนาพยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า "ถ้าเขากล้ามาหาเธอจริงๆ บอกฉันเลยนะ ฉันจะจัดการให้เอง!"
"นายจะช่วยจัดการ?"
มี่หนาได้ยินคำพูดของจางเฟิงก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างจนใจ
ในสายตาของมี่หนา ตอนนี้จางเฟิงอาจจะยังไม่สามารถแก้ปัญหาปากท้องของตัวเองได้ด้วยซ้ำ เขาจะมีความสามารถมาจัดการเรื่องนี้ได้ยังไง!
"ใช่ ฉันจะช่วยจัดการให้!"
จางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"เอาเถอะ นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร และฉันคิดว่าเจียงเฉิงเย่เสี่ยวคนนั้นคงไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน น่าจะไม่มีอะไรหรอก!"
มี่หนาคำนึงถึงหน้าตาของจางเฟิง จึงปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม
"งั้นก็ได้ ถ้าเธอมีอะไร โทรหาฉันได้ตลอดนะ!"
จางเฟิงพูดอย่างใจเย็น
"อืม!"
มี่หนาเห็นจางเฟิงมีน้ำใจขนาดนี้ ก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่พยักหน้าเงียบๆ แล้วกินเนื้อย่างต่อ
ผ่านไปไม่นาน มี่หนาก็เงยหน้าขึ้นมองจางเฟิง แล้วถามเบาๆ ว่า "จางเฟิง ไม่ย้ายมาอยู่กับฉันดีกว่าหรือ?"
"พรวด!"
จางเฟิงที่กำลังดื่มโค้กอยู่ พอได้ยินประโยคนี้ก็พ่นโค้กในปากออกมาทันที
แล้วมองมี่หนาด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
