บาร์เยจื่อ ในห้องส่วนตัว
ซุนลี่เห็นเย่เหมยโทรหาจางเฟิงเสร็จแล้ว จึงถามอย่างกระวนกระวาย "เป็นยังไงบ้าง จางเฟิงว่าไง? เขายอมให้เรายืมเงินไหม?"
"อืม เขาตกลงแล้ว..."
เย่เหมยพยักหน้าเบาๆ ตอนนี้ในหัวของเธอยังคงก้องกังวานคำพูดที่จางเฟิงพูดกับเธอเมื่อสักครู่
เย่เหมยไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะต้องมาขอร้องจางเฟิงไอ้หนุ่มจนคนนี้
แถมเงื่อนไขที่จางเฟิงยอมให้ยืมเงิน กลับเป็นการขอไปนอนกับเธอ
เย่เหมยรับไม่ได้เลยในใจ ที่ตัวเองกำลังจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับจางเฟิง
แต่ถ้าเธอหาเงินหนึ่งแสนหยวนไม่ได้ ผลลัพธ์ที่เธอจะได้รับอาจจะน่ากลัวยิ่งกว่าการไปนอนกับจางเฟิงเสียอีก
เพราะพวกนักเลงอย่างหวงเหม่านั้น ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
ดังนั้นเย่เหมยจึงต้องยอมรับข้อเสนอของจางเฟิง
"ไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนั่นจะยังมีน้ำใจ ในเวลาแบบนี้ยังยอมให้เรายืมเงินได้!"
ซุนลี่เมื่อได้ยินว่าจางเฟิงยอมให้ยืมเงิน ก็รู้สึกโล่งอกทันที อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก
แต่เย่เหมยกลับขมวดคิ้ว หันไปมองซุนลี่แล้วพูดอย่างไม่พอใจ "เงินก้อนนี้ฉันยืมให้เธอนะ เมื่อเธอมีเงินแล้วต้องคืนให้ฉัน..."
"ทำไมล่ะ เงินนี้ไม่ใช่จางเฟิงให้พวกเรายืมทั้งคู่เหรอ?"
