จางเฟิงเห็นเยี่ยเสี่ยวหลงและคนอื่น ๆ ออกไปแล้ว จึงเดินออกมาจากด้านหลังรถ
แล้วยิ้มพูดกับมี่หนาว่า "คนกลุ่มเมื่อกี้คือคนที่ข่มขู่คุณเมื่อวานใช่ไหม? ตอนนี้พวกเขาขอโทษคุณแล้ว คุณคงไม่มีอันตรายอะไรแล้วนะ!"
"ฉันจะมีอันตรายหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?"
มี่หนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชามาก
เมื่อจางเฟิงได้ยินน้ำเสียงที่มี่หนาพูดกับตน ก็รู้สึกงุนงงในใจมาก เขาคิดว่ามี่หนาควรจะอารมณ์ดีสิ!
"เมื่อกี้คุณแอบซ่อนอยู่หลังรถทำไม? คุณคิดว่าคนพวกนี้มาหาเรื่องฉัน แล้วกลัวว่าตัวเองจะพลอยโดนลูกหลงด้วยใช่ไหม?"
มี่หนามองจางเฟิงด้วยสายตาดูถูกแล้วพูดต่อพลางเบะปาก
จางเฟิงได้ยินประโยคนี้ของมี่หนาแล้วถึงได้รู้ตัว ที่แท้มี่หนาเข้าใจผิดเขาแล้วนี่เอง!
ที่จางเฟิงซ่อนตัวอยู่หลังรถเมื่อกี้ ก็เพราะกลัวว่าเยี่ยเสี่ยวหลงจะเปิดเผยตัวตนของเขาเท่านั้นเอง
แต่ในสายตาของมี่หนา เขากลับกลายเป็นคนขี้ขลาดที่กลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย
"ผมไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนตัวนะครับ..."
จางเฟิงอ้าปากจะอธิบาย
แต่ในตอนนั้นเอง รถ BMW Mini คันหนึ่งก็จอดที่ริมถนนกะทันหัน
"ปัง!"
เสียงดังทึบ ประตูรถ BMW Mini ก็เปิดออก
