จางเฟิงกลับมาที่ร้านอาหารแล้วก็ถูกกลุ่มคนจำนวนมากล้อมรอบทันที
คนเหล่านี้วันนี้เพื่อจะได้พบจางเฟิงสักครั้ง อาจกล่าวได้ว่าพยายามอย่างสุดความสามารถ ของขวัญที่เตรียมมาให้หลินเหว่ยกว้อก็มีมูลค่าอย่างน้อยล้านหยวนขึ้นไป
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหาทางพูดคุยกับจางเฟิงสักประโยคสองประโยค ทำความคุ้นเคย ไม่ให้เงินล้านหยวนที่เสียไปนั้นสูญเปล่า
ส่วนจางเฟิงเพราะเกรงใจคนในตระกูลหลินที่อยู่ในที่นั้น จึงไม่กล้าแสดงอารมณ์อะไรกับคนเหล่านี้ ดังนั้นตอนนี้จึงทำได้เพียงฝืนทักทายพูดคุยกับพวกเขาไปเรื่อยๆ
"เฟยเอ๋อ จางเฟิงเป็นอะไรกันแน่ เขารู้จักเจ้านายใหญ่มากมายขนาดนี้ได้ยังไง เขาไม่ใช่แค่เด็กส่งอาหารจนๆ คนหนึ่งหรอกเหรอ"
เฉินหลานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังอดใจไม่ไหวที่จะสงสัย จึงก้าวเข้าไปใกล้หลินเฟยเอ๋อแล้วถามเบาๆ
หลินเฟยเอ๋อหันไปมองเฉินหลานแวบหนึ่ง แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "แม่ ฉันบอกแม่กี่ครั้งแล้วว่าจางเฟิงไม่ได้แย่อย่างที่พวกแม่คิด เขาไม่ใช่แค่เด็กส่งอาหารจนๆ คนหนึ่ง!"
"เขาไม่ใช่คนจนเหรอ"
เฉินหลานได้ยินคำพูดนี้ก็อึ้งไปครู่หนึ่ง
