"หากเฉียนหย่งหวังเป็นของจริง แล้วตาเหลียงท่านนี้จะเป็นเหลียงเทียนชี่จริงๆหรือ"
หลินเหว่ยกว้อค่อยๆหันหน้าไปทางเหลียงเทียนชี่ แล้วถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"แน่นอนว่าเป็นของจริง ผมเจอลุงเหลียงมาหลายครั้งแล้ว ผมจะโกหกคุณได้ยังไง" เหลียงเว่ยมินตอบอย่างไร้อารมณ์
หลินเหว่ยกว้อเมื่อได้ยินคำพูดของเหลียงเว่ยมินแล้ว ก็ตกใจจนเกือบจะเป็นลมไป ถ้าไม่ใช่เพราะลินซีเซียงมีปฏิกิริยาไวยื่นมือมาประคองหลินเหว่ยกว้อไว้ หลินเหว่ยกว้อคงจะล้มลงไปกับพื้นแล้ว
"นายเหลียง ผมขอโทษจริงๆครับ เมื่อกี้ผมคิดว่าคุณเป็นคนปลอมตัวมา เลยพูดจาแบบนั้นกับคุณ ขอโทษจริงๆครับ!"
หลินเหว่ยกว้อสูดลมหายใจลึก รีบเดินไปหน้าเหลียงเทียนชี่ พูดด้วยน้ำเสียงต่ำต้อย
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!"
เหลียงเทียนชี่ก็รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างหลินเหว่ยกว้อกับจางเฟิง ดังนั้นถึงแม้ในใจจะไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่กล้าแสดงออกมา ได้แต่ยิ้มแย้มตอบกลับไป
"ผมขอโทษจริงๆครับ ขอโทษด้วย!"
หลินเหว่ยกว้อพูดจาอย่างสับสน คอยขอโทษเหลียงเทียนชี่ไม่หยุด
