เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจ้องมองตัวเอง จางเฟิงก็แสดงรอยยิ้มเขินอายออกมาบนใบหน้าทันที
ความจริงแล้วความคิดของจางเฟิงในตอนนี้ง่ายมาก นั่นก็คือถ้าสามารถทำให้หลินเฟยเอ๋อไม่ลำบากใจ ตัวเองจะไปขอโทษเหลียงผิงก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้
แต่สิ่งที่จางเฟิงกังวลคือ หากบังเอิญให้พ่อของเหลียงผิง เหลียงเว่ยมิน เห็นตัวเอง ตอนนั้นตัวตนของตัวเองก็จะถูกเปิดเผย และเรื่องก็จะยุ่งยากขึ้น
"จางเฟิง นายยังยืนเหม่ออยู่ทำไม? รีบพูดอะไรสักอย่างสิ!"
ลินซีเซียงตอนนี้มีสีหน้าไม่ดีอย่างมาก กัดฟันพูดเสียงเย็นใส่จางเฟิง
ตอนนี้ในสายตาของทุกคน การที่จางเฟิงจะไปขอโทษเหลียงผิงด้วยตัวเอง เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดและได้ผลที่สุด
ผลประโยชน์ที่เหลียงผิงสามารถนำมาให้ตระกูลหลินไม่ใช่สิ่งที่จางเฟิงจะเทียบได้เลย ตอนที่หลินซือหมิงเสนอความคิดนี้ขึ้นมา ก็ไม่ได้คำนึงถึงแค่ผลกระทบต่อหลินจื่อหยวนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผลกระทบของเหลียงผิงต่อทั้งตระกูลหลินด้วย!
"จางเฟิง รีบพูดอะไรสักอย่างสิ!"
เฉินหลานขมวดคิ้วตะโกนใส่จางเฟิง
ตอนนี้จางเฟิงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโดดเดี่ยว มองดูใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยเหล่านี้ ดูเหมือนจะสับสนและไร้ที่พึ่งมาก
