ศูนย์ศิลปะอินลุน ภายในห้องรับรองวีไอพี
ทุกคนต่างมองจางเฟิงด้วยสายตาอิจฉา พวกเขารู้สึกว่าโอกาสที่วางอยู่ตรงหน้าจางเฟิงในตอนนี้ เป็นโอกาสทองที่หล่นลงมาจากสวรรค์ จางเฟิงไม่น่าจะหาเหตุผลใดๆ มาปฏิเสธตั๋งหวนได้
"จางเฟิง นายยังมัวแต่อึ้งอยู่ทำไมล่ะ? การที่ตั๋งเสี่ยวเจี๋ยสนใจนาย นั่นเป็นโชคของนายนะ รีบตอบตกลงเร็วสิ!"
หลินเสี่ยวหม่านเห็นจางเฟิงยืนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไรสักคำ
คิดว่าจางเฟิงคงจะมึนงงไปกับคำว่าเงินเดือนห้าล้านหยวนจนสมองช็อกไปแล้ว จึงรีบเตือนเบาๆ
แม้ว่าหลินเสี่ยวหม่านจะดูถูกจางเฟิงมาตลอด คิดว่าเขาเป็นแค่ผู้ชายที่กินแรงผู้หญิง แต่หลินเสี่ยวหม่านก็ยังหวังให้จางเฟิงตอบตกลง
เหตุผลง่ายๆ ก็คือหลินเสี่ยวหม่านคิดว่าถ้าจางเฟิงได้เป็นผู้จัดการของศูนย์ศิลปะอินลุน หลินเฟยเอ๋อก็จะไม่ถูกคนอื่นเยาะเย้ยอีกต่อไป
จริงๆ แล้วหลินเสี่ยวหม่านก็หวังดีกับจางเฟิงมาก แค่บางครั้งเห็นท่าทางขลาดกลัวของจางเฟิงแล้วก็รู้สึกโมโหที่เขาไม่สู้คน
ส่วนหลินเฟยเอ๋อก็มองจางเฟิงด้วยสีหน้าคาดหวัง เธอคิดว่าตอนนี้จางเฟิงแค่พยักหน้าพูดคำเดียว ชื่อเสียงเงินทองมากมายก็จะรอเขาอยู่
