ซูเหมิงเสวี่ยเห็นว่าหลิวเหยียนเหยียนไม่พูดอะไร คิดว่าเธอถูกแฟนหนุ่มของตัวเองทำให้ตกใจ จึงยิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจ
จากนั้นก้าวเข้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดกับหลิวเหยียนเหยียนด้วยน้ำเสียงยั่วยุอย่างมาก "หลิวเหยียนเหยียน ทำไมเธอถึงเป็นใบ้ไปล่ะ? ไม่กล้าแข่งกับฉันแล้วใช่ไหม?"
"ฉันไม่กล้าแข่งกับเธอหรอ?"
หลิวเหยียนเหยียนพูดอย่างดูถูก แล้วหันไปพูดกับผู้หญิงข้างๆตัวเองโดยตรง "ครูเจ้า ขอรบกวนพาพวกเราไปห้องเปียโนด้วยค่ะ..."
"ได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา!"
ครูเจ้าได้ยินคำพูดของหลิวเหยียนเหยียนแล้ว รีบตอบรับทันที จากนั้นเดินนำไปยังห้องเปียโนห้องหนึ่ง
ทุกคนต่างพากันเดินตามเข้าไปในห้องเปียโน
เมื่อหลิวเหยียนเหยียนเดินเข้าไปในห้องเปียโน เห็นเปียโนของตัวเองแล้ว ดวงตาก็เปล่งประกายความตื่นเต้นขึ้นมาทันที เพราะเธอไม่ได้เห็นเปียโนตัวนี้มาเป็นเวลานานแล้ว
หลินเฟยเอ๋อ หลินเสี่ยวหม่าน จางเฟิง และคนอื่นๆ ต่างยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ หลิวเหยียนเหยียน ไม่มีใครพูดอะไร
"ซูเหมิงเสวี่ย เธอไม่ได้ตั้งใจจะแข่งเปียโนกับฉันหรอกเหรอ? จะเริ่มเมื่อไหร่ล่ะ?"
หลิวเหยียนเหยียนถามซูเหมิงเสวี่ยเบาๆ
"เริ่มเมื่อไหร่ก็ได้!"
